2023 seçimlerinde Türkiye’de ilk defa oy kullanacak olan yaklaşık 5 milyon genç seçmenden biri de bendim. Size yaşadığım heyecanı anlatabileceğimi pek düşünmüyorum çünkü anlatılmaz yaşanır dedikleri bu olsa gerek.
İster inanın ister inanmayın ilk oyumu kullanacağım günün gecesinde uyuyamadım desem yeridir. Yıllardır bu anı bekliyordum. Çünkü bizleri “Z Kuşağı” diyerek ötekileştirenlere, kalıplara sokanlara, “Onlar telefonu başından kaldırmıyorlar, hiçbir şeyden anlamazlar.” Diyenlere verebileceğim en güzel yanıt sandığa gidip oy vermek olacaktı. Yalan yok, yaşıtlarımın birçoğu bu olayı sıradan görüyor, hatta şaka malzemesi olarak kullananlar bile var. Etkileşim almak için mühür kıranlar, masaya vuranlar, oy pusulasına bir şeyler yazanlar, neler neler… Yine de bir genellemeye maruz kalmak ve sırf yaşıtız diye aynı sınıfta değerlendirilmek pek hoş olmuyor. Çünkü aynı kuşak içerisinde benim gibi bilinçli gençlerin sayısı hiç de az değil.
Konumuza dönecek olursak oy vermek için sabahın erken saatlerinde yola koyuldum. Sıralarında büyüdüğüm ilkokulun yine aynı sıralarında ülkenin geleceğine yön verme fikri çok heyecan vericiydi. Sıram geldiğinde kimliğimi ve seçmen kağıdımı verip oy pusulalarını, zarfı ve mührü aldım. Sanki elimde “Top Secret” yazan belgeleri tutuyor gibiydim. İstemsizce titreme geldi ama ciddiyetimden de hiç ödün vermedim. Kabinin içinde acaba tereddüt yaşar mıyım diye düşünüyordum ama oy pusulasına bakınca her şey çok netleşti. Oyumu kullandım, mürekkep bulaşmayacak şekilde güzelce katladım ve sandığa teslim ettim. Eve doğru yürürken inanılmaz ferahlamış hissediyordum. Sanki 18 yıldır bana verilmeyen söz hakkı verilmiş ve ben tek kelime etmeden söylemek istediğim her şeyi söylemiştim. Türkiye Yüzyılı’na doğru ilerlerken sıradaki seçimleri dört gözle bekliyorum. Ömrüm ve sağlığım yettiğince oy vermeye devam edeceğim.
