Öncelikle seni tanıyabilir miyiz?
Ben Elif Akyüz. Wushu Kung Fu alanında millî sporcuyum. 9 Dünya Şampiyonluğu,
6 Dünya 2.’liği, 1 Gençlik Olimpiyatları 2.’liği, 1 İslâm Oyunları Şampiyonluğu, 5 Avrupa Şampiyonluğu sayısız da Türkiye Şampiyonluğum var. Bartın Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi Rekreasyon Bölümü mezunuyum. Bu yıl da Çin Tıp Üniversitesi’nden mezun oldum. Akupunktur ve Masajlı Tedavi bölümünü okudum.
Spora başlama serüvenini anlatır mısın?
Bu sporun içine doğdum diyebilirim. Profesyonel olarak 12 yaşındayken başladım ama annem ve babam antrenör oldukları için salonlarda büyüdüm. Tüm hayatım spor salonlarında geçti desem yeridir. Babamlarla birlikte bir kere antrenman kampını ziyarete gitmiştik. Salih Orhan hocamız, kardeşim Zeynep ile benim yeteneğimizi keşfetmişti.
Babam bu sporu çok seviyor ve çok hırslı bir insan. Hepimizi alıp bir aylık kampa götürdü Çin’e. Oradaki hocalar bizim için “Bu çocuklar dünya şampiyonu olur.” demişler. Bunları duyunca babam daha da hırslandı. Kardeşlerimle beni sürekli kamplara götürdü, Çin’den hocalar getirdi. İlk Avrupa Şampiyonası’nda hepimiz derece aldık.
Kariyerindeki en büyük başarı hangisi? Bu başarıyı elde ettiğindeki duyguların ne oldu?
İlk Dünya Şampiyonluğum diyebilirim. Onun öncesinde çok ağır bir sakatlık geçirmiştim. Doktorum 3 ay spor yapmamam gerektiğini söylemişti ama yarışmaya sadece 3 hafta kalmıştı. Bileğim balon gibi olmuştu. Ağrının üstüne giderek çok çalıştım. Hocalarımın da yardımıyla 2011 yılında ilk dünya şampiyonluğumu kazandım. Çinli arkadaşlarım da o yarışmayı hep hatırlatıp “Nasıl başardın?” diye soruyorlar. Olimpiyat 2.’liğim de yine en büyük başarım diyebilirim. Türkiye’nin bu daldaki ilk derecesi olmuştu. Bendeki yeri ayrıdır. O an yaşadığım gururu anlatamam. Çok iyi hissetmiştim.
Bu kadar şampiyonluk yaşamanın sırrı var mı?
Çok çalışmak ve asla pes etmemek diyebilirim. Bütün felsefemi bunun üzerine kurmaya çalışıyorum. Yoruldum diye düşündüğümde hocalarım şaşırıyor ve “Aslında az çalıştık.” diyorlardı.
Şöyle söyleyeyim. Yarışma tarihleri genelde Ramazan’ın hemen sonrasına denk geliyor. Biz antrenmanları çoğu zaman oruç tutarken yapmak zorunda kalıyoruz. İnsan zor dayanıyor. İftara kadar saatlerce antrenman yapmak gerçekten zor. Dilimiz damağımız kuruyordu. Bazen bayılıyorduk ama pes etmediğimiz için bir şekilde dereceler almayı başardık.
Wushu sporunun size kattığı değerler nedir?
Wushu bizim ailemizi birleştirdi diyebilirim. Babam çok işkolik bir adam. Şehir dışı, yurt dışı gezileri çok yoğundu. Ailece gittiğimiz 1 aylık Çin kampı bize çok iyi geldi. Ailemiz ilk defa uzun süre haftalarca bir arada kalmıştı. O dönemde anladım Wushu’nun birleştirici bir spor olduğunu. Ailesine çok değer veren, aile kavramını önemseyen biriyim. O nedenle ailemi bir arada tutan Wushu’ya çok şey borçluyum.
Aynı zamanda doktorsun da. Tıp okumak için neden Çin’i tercih ettin?
Yaşadığım bilek sakatlığını bir türlü tedavi ettiremedim. Antrenmanlarda hep zorluk yaşıyordum. Çinli bir hocam beni Çin’deki bir hastaneye yönlendirdi ve orada bileğime akupunktur tedavisi uygulandı. 2-3 kere tedavi olduktan sonra ayak bileğim tamamen iyileşti. Bu olaydan çok etkilendim. Zaten Türkiye’de de tıp okumak istiyordum ama ilaç kullanmayı falan hiç sevmiyorum. “Sakatlığımı iyileştiren alanda doktorluk yapmak istiyorum.” dedim ve bu kararı verip Çin’e gittim. Sınavlara girip kazandım. Mezun olduğumda da şunu öğrendim: Oradan mezun olan ilk Türk benmişim. Bu da ayrı bir gurur oldu benim için.
Hem sporcu hem de doktor olmak zor olmayacak mı?
Zor olacağını düşünmüyorum.
Şimdi denkliğimi bekliyorum doktorluk yapabilmek için. Zaten çevremdeki insanlara doktorluk yapıyorum ama profesyonel olarak yapmak için denkliğimi almak durumundayım. Aynı zamanda antrenörlük de yapıyorum. Her sporcu aynı zamanda bir antrenör adayıdır bana göre.
Bütün sporcular salonlarda kendilerinden küçük sporculara bir şeyler öğretir, tecrübelerini aktarır. Birkaç yıl daha sporculuğa devam etmek istiyorum. 10. şampiyonluğu almadan bırakmak istemiyorum.
Önümüzdeki yıllardaki hedeflerin neler?
İnşallah 10. Dünya Şampiyonluğu ilk hedefim. Spora devam ettiğim sürece Avrupa ve Dünya şampiyonalarına katılmaya devam edeceğim. Keşke Wushu olimpiyatlarda da bir dal olsa ve mücadele edebilsek. Eğer aktif olarak spor yaptığım dönemde olimpiyatlarda Wushu olursa, altın madalyayı almadan bırakmak istemiyorum.
